احتمالا متوجه این موضوع هستید، اما دیگ های بخار جدید بسیار کوچکتر از دیگ های بخار قدیمی هستند. دیگ های قدیمی دارای صندوق بخار داخلی بزرگی بودند که بخار را قبل از ارسال به سیستم خشک می کرد. بویلرهای جدید از لوله کشی نزدیک دیگ برای خشک کردن بخار استفاده می کنند. لوله کشی نزدیک دیگ لوله ای است که مستقیماً به دیگ متصل می شود. حتما دستورالعمل های سازنده را دنبال کنید. بویلرهای جدیدتر معمولاً حدود 40 فوت در ثانیه طراحی می شوند. سرعت بیش از حد امکان انتقال بخار و بازده سیستم را کاهش می دهد. بسیاری از دیگ های بخار چدنی نیاز به لوله کشی اضافی دارند که به آن مفصل نوسانی گفته می شود که برای جذب انبساط و انقباض لوله ها استفاده می شود.

حمل داخل سیستم دیگ بخار می تواند بر کیفیت بخار تأثیر منفی بگذارد. زمانی است که آب داخل دیگ بخار به داخل بخار می رود و به داخل سیستم می رود. آب باعث ایجاد مشکلات متعددی می شود، مانند متراکم شدن بخار قبل از رسیدن به رادیاتور. همچنین استفاده از روش های شیمیایی تصفیه آب را افزایش می دهد.
به من یاد دادند که برای لوله کشی بخار از لوله جدول 40 استفاده کنم و برای لوله کشی میعانات از لوله 80 که 50 درصد ضخیم تر است استفاده کنم. لوله‌های میعانات ضخیم‌تر به دلیل اسید کربنیک تشکیل شده در لوله‌های میعانات گازی هنگام مخلوط شدن دی اکسید کربن با آب استفاده می‌شوند.
در دوران کارآموزی، به من گفته شد که هرگز از لوله های مسی برای سیستم بخار استفاده نکنم و اخیراً در کلاسی که تدریس می کردم در مورد آن سؤال شد. آن شخص به من یادآوری کرد که مس برای مبردهای فشار بالا استفاده می شود. این سوال علاقه من را برانگیخت و تحقیقات من سایتی را برای انجمن توسعه مس پیدا کرد که ادعا می کند مس را می توان برای سیستم های دیگ بخار استفاده کرد. به کد دیگ بخار و مخزن فشار ASME اشاره می کند که بیان می کند لوله و اتصالات مسی را می توان برای دماهای تا 400 درجه فارنهایت و فشار تا 120 psig استفاده کرد که به راحتی در پارامترهای یک سیستم بخار کم فشار است. یکی دیگر از پیشرفت‌های جدید این است که اتصالات پرس لوله اکنون برای استفاده در سیستم‌های دیگ بخار موجود است که زمان نصب را کاهش می‌دهد.